28 Ekim 2007 Pazar

sanrılarımın oyunu: çelişkili bir kadavra


karanlıkta el yordamıyla
metayla sevişir
geceden sabaha kadar
istanbul
viskozitesi düşük
yüksek aderanslı acılar büyütür içimde
cüzzamlı ruhlar sarmışken bedenimi
gölgeler dolanıp dolanıp kucağına oturuyor gerçeğin
son ışık kırıntısı da kayboluyor yavaş yavaş...

Hiç yorum yok: